Read more!
Wednesday, December 30, 2009
Sekilas Pandang 2009 & Sekalung Harapan 2010
Read more!
Wednesday, November 25, 2009
Kes Kota Siputeh - lanjutan daripada perintah Mahkamah Rayuan pada 24/11/2009
Beberapa hari yang lepas (termasuk minggu lepas) banyak telah dilaporkan di dalam akhbar-akhbar utama, media eletronik and media alternatif berkenaan kes Kota Siputeh berlanjutan daripada keputusan YA Dato' Alizatul, Hakim Mahkamah Tinggi di Kuala Lumpur. Oleh itu, bagi menerangkan perspektif sebenar apa yang telah berlaku dan diputuskan baru-baru ini di kedua-dua Mahkamah Tinggi dan Rayuan, saya ingin mengulas disini.
Sebagai latarbelakang, ianya telah diputuskan pada hari Isnin (23/11/2009) yang lalu di Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur bahawa permohonan penggantungan pelaksanaan oleh pihak Responden Kedua (SPR) dan disokong oleh Responden Pertama (Dato Abu Hassan Sarif) ditolak atas alasan ketiadaan fakta-fakta istimewa (special circumstances). Antara fakta-fakta yang dikatakan tiada keistimewaan (oleh Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur) ialah; (1) Kos menjalankan pilihanraya kecil yang dianggarkan (minima) sebanyak RM205,000.00 bukanlah fakta istimewa kerana adalah menjadi tugas SPR untuk menjalankan pilihanraya sebaik sahaja adanya 'kekosongan luar biasa'; (2) Writ Pilihanraya, sebaik sahaja dikeluarkan, tidak boleh dibatalkan (countermand) juga bukanlah suatu keadaan istimewa untuk penggantungan pelaksanaan; (3) Kemungkinan adanya 2 ADUN menuntut kerusi DUN N.3 Kota Siputeh (jika Rayuan Dato' Abu Hassan berjaya kelak) juga bukannya suatu keadaan istimewa; dan (4) Harapan sah (legitimate expectation) pengundi-pengundi (samada yang telah mengundi Dato Abu Hassan ataupun Calon lain, jika berlakunya pilihanraya kecil) akan terkilan atau terjejas bukan juga merupakan fakta istimewa.
Mahkamah Rayuan, sewaktu sidangnya pada 24/11/2009, telah mendapati adanya fakta-fakta istimewa untuk menggantung perintah 'mandamus' (arahan kehakiman) agar SPR mengeluarkan Writ Pilihanraya atas alasan-alasan seperti diatas i.e. akan menjimatkan wang rakyat sementara menunggu keputusan muktahir rayuan di Mahkamah Rayuan, mengelakkan tuntutan bertindih (competing claims) oleh ADUN N. 3 kota Siputeh, jika Writ dikeluarkan maka pilihanraya mesti diteruskan walau apa keputusan rayuan nanti & memelihara harapan sah (legitmate expectation) yang telah mengundi Dato' Abu Hassan di pilihanraya umum yang lalu.
Ada beberapa pertanyaan dibuat kepada saya mengapa Dato Abu Hassan tidak memohon penggantungan pelaksanaan terhadap beliau seperti yang telah diperintahkan oleh Mahkamah Tinggi pada 16/11/2009. Untuk makluman pembaca blog saya, perintah yang diberikan terhadap Dato Abu Hassan adalah perintah berbentuk deklarasi iaitu (1) deklarasi bahawa Dato Abu Hassan bukan lagi merupakan ADUN N.3 Kota Siputeh & (2) deklarsai bahawa kerusi N. 3 Kota Siputeh adalah kosong. Undang-undang jelas bahawa mana-mana perintah deklarasi yang diberikan, efeknya adalah menyelesaikan kedudukan pihak-pihak didalamnya. Di dalam buku Declaratory Orders, PW Young mukasurat 216 para 2408, menyatakan bahawa "The effect of a declaratory order is almost universally that the court merely authoritatively indicates that a certain interpretation has always been the true interpretation of an act or document, or alternatively, that an administrative decision etc has alwats been void." Juga, di dalam kes Bunnings Forest Products Pty Ltd v Bullen and Others [1994] 126 ALR 660, ianya telah diputuskan bahawa "once a declaration has been made, the order has done its work and the legal rights or obligations of the parties the subject of the declarations are, subject to appeal, settled". Walaupun begitu, di dalam kes PV Das v Registrar of Societies (Datuk M Kayveas - Intervener) [2003] 3 MLJ 449, Mahkamah Rayuan Malaysia telah menggantung perintah deklarasi yang dibuat oleh Mahkamah Tinggi pada 18/9/1999.
Justeri itu, keputusan tidak memohon penggantungan di Mahkamah Tinggi bagi pihak Dato Abu Hassan oleh saya adalah 'judgment call' yang saya terpaksa buat melihat daripada kedudukan undang-undang semasa. Ini mungkin dilihat sebagai mengkompromi kedudukan anakguam saya tetapi isunya disini bukannya saya tidak merayu ke Mahkamah Rayuan, sebaliknya adalah suatu permohonan penggantungan pelaksanaan sahaja. Apapun, Mahkamah Rayuan telah membenrakan penggantungan pelaksanaan oleh pihak SPR daripada mengeluarkan Writ Pilihanraya selewat-lewatnya pada 25/11/2009 sementara menunggu pelupusan rayuan anakguam saya dan juga SPR. Disini, kewibawaan rayuan (integrity of appeal) anakguam saya telah dipelihara.
Setakat sekarang, pihak-pihak sedang menunggu penghakiman bertulis YA Hakim Mahkamah Tinggi sewaktu beliau memberikan penghakiman lisan pada 16/11/2009. Hanya dengan penghakiman tersebut diberikan kepada pihak-pihak, barulah dapat dikaji sedalam-dalamnya implikasi, impak dan kesan perintah dan keputusan terhadap anakguam saya & SPR.
Sekian, terima kasih.
Read more!
Sunday, November 15, 2009
Kes DUN Kota Siputih, Kedah (Permohonan Semakan kehakiman di Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur No. R4-25-304-2009)
Ini adalah permohonan YB Dato' Dr Abdul Isa Ismail, Speaker Dewan Undangan Negeri Kedah bagi semakan kehakiman (judicial review) terhadap keputusan Suruhanjaya Pilihanraya Malaysia (SPR) bertarikh 1/9/2009 yang membuat keputusan (established) bahawa kerusi DUN N. 3 Kota Siputih tidak kosong (vacant) atas sebab-sebab berikut; (1) Ketidakhadiran YB Dato Abu Hassan Sarif di dalam sidang dewan DUN Kedah (iaitu 19/4/2009 & 9/8/2009) bukanlah dua mesyuarat berturut-turut (consecutive meetings); (2) Beliau mempunyai sebab/alasan yang sah iaitu cuti sakit untuk dua hari iaitu 9/8/2009 hingga 10/8/2009; dan (3) Apajua berkenaan hak & kebebasan ADUN hendaklah dirujuk terlebih dahulu kepada Jawatankuasa Hak & Kebebasan sebelum apajua keputusan dibuat terhadap kerusi DUN Kota Siputih itu.
Untuk makluman, YA Hakim Dato' Alizatul telah membuat keputusan bahawa Artikel 51 Perlembagaan Kedah hendaklah dibaca secara berasingan dan berlainan dengan Artikel 53(5) Perlembagaan Kedah iaitu, jika terbukti seseorang ADUN tidak hadir mesyuarat dua kali berturut-turut, kerusinya hendaklah menjadi kosong. Justeru itu, keputusan SPR pada 1/9/2009 (bahawasanya tiada kekosongan) adalah tidak munasabah (irrational) apabila menyatakan bahawa mesyuarat pada 19/4/2009 & 10/8/2009 adalah dua mesyuarat yang tidak berturut-turut kerana ianya di dalam penggal persidangan yang berbeza. Juga, YA Hakim berpuashati, oleh kerana tiada bukti-bukti di hadapannya, sidang Dewan Undangan Negeri Kedah tidak pernah direntikan (prorogued) selaras dengan Artikel 53(2) yang berbunyi: "Berkuasalah Raja Pemerintah boleh merentikan atau memansuhkan Dewan Negeri." Justeru itu, persidangan di Dewan Undangan Negeri Kedah adalah persidangan yang sama dan ianya dinamakan sebegitu (persidangan penggal pertama & persidangan penggal kedua) hanyalah untuk 'expediency' semata-mata. Walaubagaimanapun, YA Hakim bersetuju bahawa writ 'quo warranto' tidak boleh dikeluarkan terhadap Dato Abu Hassan Sarif kerana beliau tidak memegang jawatan awam (public office) tetapi hanya kerusi (seat).
Pihak SPR difahamkan akan memfailkan suatu penangguhan terhadap keputusan YA Hakim terutamanya, terhadap perintah mandamus bahawa writ pilihanraya hendaklah dikeluarkan oleh SPR mengikut Seksyen 12(3) Akta Pilihanraya, 1958 dalam tempoh tidak kurang daripada empat hari dan tidak lebih sepuluh hari daripada semalam. Pihak saya juga akan menyokong permohonan penangguhan tersebut. Ianya akan didengar pada Jumaat (20/11/2009) di Mahkamah Tinggi yang sama.
Sekian, terima kasih.
Read more!
Monday, November 2, 2009
KEYNOTE ADDRESS ON FREEDOM OF INFORMATION (FOI)
On
Tue 3 - Wed 4 November, 2009
Location: Royale Chulan Hotel, Kuala Lumpur
Keynote by:
Datuk Mohd Hafarizam Bin Harun
DMSM, KMN, AMS, JP
Legal Advisor to UMNO
Ladies and Gentlemen,
I want to quote Article 19 of the Universal Declaration of Human Rights (UDHR) which states that;
"Everyone has the right to freedom of opinion and expression; this right includes freedom to hold opinions without interference and to seek, receive and impart information and ideas through any media and regardless of frontiers."
Nowadays Government has acquired vast power affecting the economic interests and liberties of the people. Thus, it is important to ensure that power is exercised in a good manner without prejudice to the interest of the public. One way to check the government‘s conduct is serving the public and not departing from the original function is the individual access to information regarding the Government activity. The idea of open Government practice by many countries can act as a check on incompetence and improper exercise of power by the administration. By doing that, people’s right to know the true facts about the administration is regarded as a pillar of participatory democracy. Colin Turpin in his book “British Government & the Constitution at page 468 state that;
AUSTRALIA
Freedom of Information (‘FOI’) laws in Australia grant members of the public a general right to access information which is held by Government Ministers, Departments and Agencies in documentary form. The framework of FOI rights in Australia is established by Federal and State legislation. In 1982, the Federal Parliament passed the Freedom of Information Act 1982. The FOI Act came into force on 1 December 1982 and each of the States have also enacted similar legislation. There are three key facets to FOI laws in Australia. They are:
(a) rights of access to public information in documents held by government agencies. The scope of documents extends beyond materials in paper form, and includes photographs, maps, films, emails, and tape and video tape recordings;
(b) a right to request access and amendments to personal information. If you believe that your personal information, as it appears in administrative documents which are being used by a government agency, is incomplete, incorrect, out of date or misleading, then you may request that the document be corrected; and
(c) an obligation for government agencies to record and publish, or make publicly available, specified information. The purpose of publishing this information is to bring the affairs and procedures of government agencies into the public arena. It is the third of these three features which is particularly relevant to the promotion of transparency in government.
The basic purpose of FOI legislation in Australia and the benefits which it is intended to confer upon the relationship between citizens and government are as follows:
• to improve the quality of decision-making by government agencies in both policy and administrative matters by removing unnecessary secrecy surrounding the decision-making process;
• to enable groups and individuals to be kept informed of the functioning of the decision-making process as it affects them and to know the kinds of criteria that will be applied by government agencies in making those decisions;
• to develop further the quality of political democracy by giving the opportunity to all Australians to participate fully in the political process;
• to enable individuals, except in very limited and exceptional circumstances, to have access to information about them held on government files, so that they may know the basis on which decisions that can fundamentally affect their lives are made and may have the opportunity of correcting information that is untrue or misleading.
However, the rights granted by FOI legislation are not absolute. Rather, the scope of FOI is limited by certain exceptions and exemptions. At this stage, the government may be justified in withholding some information in the interest of defense or security of the country. It is a question of drawing a balance between the right of the individual to know and the interest of the state to keep secrets. Members of the public may not be entitled to documents which:
(a) are subject to legal professional privilege;
(b) are subject to public interest immunity;
(c) contain private information about other people; or
(d) contain information provided to a Government agency in confidence.
However, the Australian’s FOI framework went into several criticisms. In June 2006, the Victorian Ombudsman published a report following a comprehensive review of the Freedom of Information Act 1982 (VIC) ("Ombudsman Report"). The Ombudsman Report was critical of various aspects of the FOI system in Victoria and presented recommendations of a legislative, procedural and administrative nature. The key criticisms relate to unnecessary delays in processing FOI applications and poor quality of assistance offered to applicants. Many of the criticisms identified by the Victorian Ombudsman apply equally to the Federal FOI scheme and that of the other States and Territories
(A) Legislative immunities are too broad:
Australian FOI laws operate on a restrictive policy of granting wide exemptions to certain government departments, rather than encouraging availability of information unless there is a specific case for withholding it. It may be that vague drafting of certain sections in FOI legislation provides an opportunity for government agencies to take advantage of the lack of precision. In effect, it can be argued that the exemptions confer discretion on agencies and ministers to claim immunity status for virtually any document – an outcome which is contrary to the pro-disclosure objective of FOI legislation.
(B) Risk of misuse of conclusive certificates:
A certificate is a conclusive mechanism which is issued by a Minister to deny access to certain documents. Government agencies are required to deny access to a document under the protection of a certificate unless it is possible to release the document with the protected material removed. Critics argue that the scope for review of a certificate is too narrow. The Administrative Appeals Tribunal ("AAT") does not have the power to grant access to a document the subject of a certificate. Rather, the AAT's power of review is restricted to determining whether reasonable grounds exist for the issuance of the certificate. The High Court of Australia is deciding an appeal relating to an AAT decision which found that there were reasonable grounds for the issuance of conclusive certificates.
(C) Risk of misuse of "irrelevance"
The Freedom of Information Act 1982 (Commonwealth) allows for portions of a document to be deleted if the information in question can reasonably be regarded as irrelevant to an application for access. The test as to whether an edited copy can be practicably created rests with the decision maker, as well as the exercise of judgment as to what is relevant and irrelevant. Although an applicant provided with an edited copy has to be made aware of this situation and the reasons for it, there is no requirement to provide a statement of reasons unless an applicant specifically asks for one. This has been criticized as being contrary to the aim of the Act – to make public information easily accessible unless there is a valid exemption.
Case Study:
McKinnon v Secretary, Department of Treasury: The McKinnon case has been pivotal in attracting the attention of the media and public to the nature of conclusive certificates. In December 2002, Mr McKinnon, the Freedom of Information Editor of the Australian newspaper, made FOI applications to the:
(a) Australian Taxation Office – for documents relating to taxation brackets; and
(b) Federal Treasury – for documents relating to the national first home buyers scheme.
Prior to the hearing of the applications, the Treasurer issued conclusive certificates, under the Freedom of Information Act 1982 (Cth), denying access to the documents on the grounds that their disclosure would be contrary to the public interest. Mr McKinnon applied to the AAT for the decision to be reviewed. As discussed above, the AAT's power of review is restricted to determining whether there exist reasonable grounds for the relevant Minister, in this case the Treasurer, to issue the certificates. The AAT held that such grounds did exist but failed to consider the public interest arguments in favor of disclosure in arriving at its decision. Mr McKinnon appealed to the Full Federal Court on the ground that, among other things, the AAT misconstrued its power of review and failed to take account of relevant considerations. The appeal was rejected. In early 2006, in a final bid, Mr McKinnon appealed to the High Court of Australia. The question before the High Court was whether the Full Federal Court made an error of law in dismissing Mr McKinnon's appeal against the decision of the Tribunal. It is important to note that the High Court (like the Full Court and the Tribunal) did not have the power to decide whether the Minister's decision to issue the certificates was correct. The power of review accorded by the Act is clearly limited to determining whether there exist reasonable grounds for the claim that disclosure of the document would be contrary to the public interest.
Majority Judgement – Justices Callinan and Heydon recognised that there is tension between the objects of the Act – to make available, and create a general right of access to, information in the possession of the Australian government – and the limited power of review conferred upon the Tribunal. A restricted power to review Ministers’ decisions result in an increased capacity for Ministers to deny freedom of information claims. Nevertheless, his Honors noted that this tension is dealt with by the express and unmistakably clear language of the Act. They found that if one reasonable ground for a claim of contrariety to the public interest exists, even though there may be opposing reasonable grounds, a conclusive certificate will be beyond review. Callinan and Heydon JJ dismissed the appeal, as did Hayne J for similar reasons.
Dissenting Judgement – Chief Justice Gleeson and Justice Kirby delivered a joint judgment in dissent. His Honors were not satisfied that an application for review of a certificate should fail simply because there is one reasonable ground in support of the certificate. The question of whether there are reasonable grounds in support of a certificate can only be decided after considering all relevant propositions. His Honors considered that the Full Court had made an error of law in finding that the existence of one reasonable ground was sufficient to satisfy a review of the certificate.
Impact of the McKinnon Case – The decision of the High Court in the McKinnon case has had the effect of further constricting the limited right for the AAT to review a Ministerial decision to issue a conclusive certificate. The Majority judgment interprets the FOI Act to require the existence of only one reasonable ground in support of a conclusive certificate for the certificate to be upheld, even though there may be a plethora of contradicting reasonable grounds. For this reason, FOI advocates and media commentators, have condemned the decision and called for the FOI Act to be amended.
UNITED KINGDOM
The underlying purpose of public interest immunity (known and called as crown privileges in Britain until about 1973) is to prevent the disclosure of any evidence in the court on the ground that there is public interest in ensuring that no prejudice or injury is caused to the nation by the disclosure of certain document. On the other hand, there is the competing public interest in ensuring that the administration of justice is not frustrated by the government withholding documents which need to be produced if justice is to be done.
The law in Britain on the question of government privilege not to produce document in court has been progressively tightened in the course of time against the government. In Britain, the position as to the Minister Certificate that the disclosure of a class of document, or the content of particular document, would be injurious to public service and public interest was regarded as conclusive, and a court could not go behind that.
The classic example could be seen in the case of Duncan v Cammell, Laird & Co [1942] AC 624. In this case, the submarine Thesis built by the contractor for the Admiralty sank while undergoing trials. The widow of one of the drowned persons brought an action for damages on account of negligence. She sought discovery of certain document containing information about a torpedo system and plans of the submarine. The Admiralty claimed crown privilege for the document on the ground that their disclosure would be contrary to public interest because at that time, the country was at war with Germany. The House of Lords upheld the refusal of judge to order their discovery on the ground that the Minister’s affidavit claiming privilege was final and conclusive and could not be called into question.
However the decision of the House of Lords in Duncan’s case was totally removed and the position was changed in the case of Conway v Rimmer [1968] 2 AC 910. The plaintiff was a probationary constable. He was prosecuted for larceny from a colleague but was acquitted. Thereafter he sued a police superintendent for malicious prosecution. Discovery was sought for certain document but production was refused on the ground that it would be injurious to public interest. The House of Lord ruled that the wide interpretation of Crown privilege in Duncan was wrong. The principle that the court could in no circumstances goes behind a Minister’s Certificate claiming privilege could no longer stand. The question to be answered is: Whether public interest is so strong as to override the ordinary right and interest of litigant. Thus, according to Conway approach, it is for the court to balance two competing interest involved – the public interest in not disclosing the document with a view to prevent harm to the nation or the public service, and the public interest in disclosing the document in the interest of proper administration of justice.
MALAYSIA
In Malaysia, the question of government privilege to refuse production of document in the court has been discussed at some length in BA Rao v Sapuran Kaur [1978] 2 MLJ 146. The Federal Court in dismissing the appeal by the government which claimed that the disclosure of the report would be in ‘breach of the pledge by the ministry that all facts, remark, opinions and recommendation of witness and members of the committee were to be given in strict confidence”. The Federal Court ordered production of the committee report and finding held that a mere assertion of confidentially and of involvement of the affairs of state without evidence in support cannot shut out the evidence sought by the respondent.
However Section 123 of the Evidence Act states a boundary as to the production of the government document. It clearly state;
No one shall be permitted to produce any unpublished official record relating to affairs of State, or to give any evidence derived therefrom, except with the permission of the officer at the head of the department concerned, who shall give or withhold permission as he thinks fit, subject, however to the control of a Minister in the case of department of the Federal Government and of Chief Minister in the case of a department of a State Government.
Furthermore Section 124 of the Evidence Act states;
No public officer shall be compelled to disclose communications made to him in official confidence when he considers that the public interest would suffer by the disclosure:
Provided that the country may require the head of the department of the officer to certify in writing whether or not such disclosure would be detrimental to the public interest and, if the head of the department certifies that such disclosure would not be prejudicial to the public interest, then the officer shall disclose the communications
Section 51A of the Criminal Procedure Code – Court can allow supply of documents if circumstances require doing so!
The right to information is not a right which is specially stated in the Malaysian Constitution but, nevertheless, it can be inferred from Article 10(1) Federal Constitution of Malaysia that;
10. Freedom of speech, assembly and association.
(1) Subject to Clauses (2), (3) and (4)-
(a) every citizen has the right to freedom of speech and expression;
(b) all citizens have the right to assemble peaceably and without arms;
(c) all citizens have the right to form associations.
(2) Parliament may by law impose-
(a) on the right conferred by paragraph (a) of clause (1), such restriction as it deems necessary or expedient in the interest of the security of the Federation… [See loose leaf]
Notwithstanding to the freedom of speech granted under Article 10 Federal Constitution, the Official Secret Act 1972 which is based on the British Act of 1911 stands in between the inference of that freedom of speech, association and assembly. This Act was passed “to combat any attempt by civil servant from indulging in the highly specialized field of spying and selling official secret to a foreign country”. This Act not only covers public service mentioned in article 132 of the Federal Constitution but also local authorities as well as Statutory authorities exercising power vested by Federal or State law, and any person, tribunal, body, institution or authority which may be declared by the Minister or by order published in the Gazette, to be a public service.
Therefore the Minister has discretion to declare even a private body as a public body for the purpose of this Act. The expression “Official Secret’ has been defined broadly. It means any document specified in the schedule and any information and material relating thereto and includes any other official document, information and material as may be classified by a minister or Chief Minister of a state or any authorized public officer as “Top Secret”, “Secret”, “Confidential” or “Restricted”. The schedule include the following; document, decision and deliberation of the cabinet and its committees; documents, decisions etc of the State Executive Council and its committees; document concerning national security, defense and international relations.
The Minister or the Chief Minister may add to, delete or amend the schedule by an order published in the gazette. He can delegate the power to classify document to any public officer. The minister or the officer authorized can declassify any document. Under s 16A of the Act, a certificate by a Minister or authorized public officer or the state Chief Minister is ‘conclusive’ evidence that a document is an official secret and “shall not be questioned in any court on any ground whatsoever’. Thus it all depends on the discretion of the Minister, Chief Minister or the authorized officer to decide what document is an official secret.
Under Section 8 of the Act, the coverage of the persons having possession official information who are liable is extremely wide. It includes the following;
(a) Any person in possession or control of official secret.
(b) Any person obtaining information in contravention of this Act.
(c) Any person to whom an official secret has been entrusted in confidence by public officer.
(d) Any person obtaining or having access to information owing to his holding any office (present or past), or holding any government contract, or any person holding office under any of these persons.
CONCLUSION
1. FOI is an integral part of the participatory democracy but it is not to be applied carte blanche without regards to the multi-racial composition of citizens in Malaysia;
2. FOI per se is not a guarantee that transparency or accountability can be improved in the Government sector. Other areas like integrity, delivery system also form part of the whole re-engineering of a modern-new Government concept.
3. Malaysians must be responsible when applying FOI and not merely to their individual, political, social and racial advantages. It is the interest of Malaysia (and Malaysian in general) that is the paramount consideration when legislating FOI.
4. OSA is still relevant especially when the national interest is at stake! However, modifications on the procedure and usages of it need to be relooked at.
5. Whether we like it or not, the spirit of FOI is already in practice in Malaysia. The recent Auditor General’s report is a manifestation of FOI albeit it does not specifically mentions so.
THANK YOU LADIES AND GENTLEMEN
Read more!
Thursday, October 15, 2009
Pindaan Perlembagaan UMNO - sinopsis
Izinkan saya, bagi maksud makluman pembaca-pembaca blog saya, untuk menggariskan tujuh (7) premis pindaan Perlembagaan UMNO yang telah diluluskan sebulat suara oleh Perhimpunan Agung Khas UMNO semalam.
Premis pertama ialah meluaskan jumlah perwakilan dan sekaligus memindahkan kuasa memilih Ahli-ahli Majlis Tertinggi (MT) termasuk Pengerusi Tetap dan Timbalan Pengerusi Tetap UMNO Malaysia ke peringkat Mesyuarat Perwakilan Bahagian. Fasal-fasal yang terlibat ialah 8.3.3, 8.3.4, 9.3, 9.4, 9.9, 9.10, 14.5.1, 14.5.2, 14.5.4, 17.5.7 & 17.5.8 serta memasukkan fasal baru 14.4.7 Perlembagaan UMNO Malaysia. Efeknya, secara ringkas, ialah seramai 146,500 perwakilan Bahagian-Bahagian (sebanyak 191 Bahagian) akan memilih Ahli-ahli Majlis Tertinggi UMNO (iaitu Presiden, Timbalan Presiden, Naib-Naib Presiden & 25 Ahli Majlis Tertinggi) disamping memilih ahli jawatankuasa Bahagian. Selaras dengan pindaan ini juga, Ketua-Ketua Sayap Cawangan (iaitu Wanita, Pemuda & Puteri) akan secara otomatik menjadi perwakilan ke Mesyuarat Perwakilan Bahagian (sebagai contoh, untuk cawangan yang ahlinya adalah 250 orang, seramai 9 wakil Cawangan iaitu 1 Ketua, 5 wakil Cawangan & 3 Ketua sayap). Ini merupakan perubahan besar kepada UMNO dan tentunya akan didukung oleh semua ahli UMNO dan dihormati oleh rakyat.
Read more!
Tuesday, October 6, 2009
Paparan Iklan Barisan Nasional di N. 31 Bagan Pinang - adakah ianya melanggar undang-undang pilihanraya?
Salam Sejahtera,
Saya baru sahaja pulang daripada Port Dickson (DUN N. 31 Bagan Pinang) petang tadi. Sewaktu saya di sana, saya telah melihat banyak paparan iklan Barisan Nasional yang telah diletak di tepi jalan-jalan utama DUN Bagan Pinang. Paparan iklan itu antara lainnya menyatakan tentang manipulasi PAS terhadap kanak-kanak di bawah umur (bukan pengundi), janji-janji yang tidak ditepati dan juga politik 'tolak pembangunan' PAS.
Selanjutnya, saya juga sempat melihat paparan iklan PAS yang diletak di persimpangan jalan (berdekatan dengan PD Marina Resort) antara lainnya menyatakan bahawa BN gagal penuhi janji pengundi Rembau semasa PRU-12 dsb.
Sewaktu mengikuti Berita Awani jam 9.00 malam tadi, saya amat tertarik kepada 'amaran' Pengarah Pilihanraya Dewan Pemuda PAS, Saudara Mohd Firdaus Jaafar yang memberi amaran kepada jentera BN agar menurunkan segala paparan iklan yang mengikut beliau berunsur 'fitnah' dan menyalahi undang-undang dalam masa 24 jam ataupun mereka akan menurunkannya (self-help).
Saya ingin mengulas pertama mengenai paparan iklan BN ataupun PAS dan kedua mengenai 'amaran' menurunkan dalam 24 jam ataupun akan diturunkan (self-help). Saya telah menyelidik undang-undang termaktub berkenaan kesalahan pilihanraya iaitu Akta Kesalahan Pilihanraya 1954 ("Akta tersebut"). Seksyen-seksyen yang relevan adalah Seksyen 9 dan 24B Akta tersebut. Seksyen 9 Akta tersebut tidak ada menyatakan, secara tersurat mahupun tersirat, bahawa ianya adalah suatu kesalahan pilihanraya jika paparan iklan yang bermaksud sebagaimana saya telah katakan tadi sebagai 'pengaruh tidak wajar'. Ini kerana Seksyen 9 Akta tersebut hanya berkata mengenai kekerasan, keganasan atau halangan, atau yang mengenakan atau mengancam hendak mengenakan, dengan sendiri atau melalui mana-mana orang lain, apa-apa bencana, kecacatan, kerosakan, atau kerugian keduniaan atau kerohanian. Apa yang dikatakan oleh paparan iklan BN hanyalah fakta sebenar atau paling kurang, adalah propaganda politik yang dibolehkan mengikut lunas undang-undang pilihanraya.
Seterusnya, Seksyen 24B Akta tersebut pula menetapkan bahawa apa-apa perjumpaan terbuka, perhimpunan awam terbuka, pertunjukan awam terbuka atau hiburan awam terbuka, ucapan awam terbuka atau syarahan awam terbuka mestilah mempunyai permit daripada Ketua Polis Daerah (KPD). Tiada apa-apa berkenaan paparan iklan yang mesti mendapat permit KPD.
Saya berpendapat bahawa Seksyen yang relevan, jikalaupun hendak dijadikan sebagai asas rujukan Pasukan Petugas - Kempen Pilihanraya (PP-KPR), dalam mengarahkan penurunan paparan iklan BN hanyalah Seksyen 27E (b) Akta tersebut. Namun begitu, jika dilihat seksyen tersbeut, ianya spesifik kepada bahan-bahan kempen yang tidak mematuhi mana-mana undang-undang bertulis yang berhubungan dengan pilihan raya (justeru itu hanya Akta Kesalahan Pilihanraya 1954 yang terpakai, Akta-akta lain seperti Akta Hasutan dsb adalah tidak terpakai). Sebagai contoh, jika dilihat kepada Seksyen 11 (1) (c) Akta tersebut, ianya hanya berkata tentang mencetak, menerbitkan, mengedarkan atau menampalkan atau menyebabkan supaya dicetak, diterbitkan, diedarkan atau ditampalkan apa-apa iklan, surat sebaran, pelekat atau poster yang berkenaan dengan mana-mana pilihan raya dan yang tidak mengandungi pada mukanya nama dan alamat pencetak dan penerbitnya. Jika dirujuk lagi, Seksyen 11 (1) (d) Akta tersebut, hanya menyatakan membuat atau menerbitkan apa-apa pernyataan palsu mengenai fakta berhubung dengan watak atau kelakuan peribadi calon itu sebelum atau semasa mana-mana pilihan raya bagi maksud menpengaruhi supaya mana-mana calon dipilih.
Oleh itu, paparan iklan BN tidak menyalahi mana-mana undang-undang berkenaan pilihanraya dan sepatutnya dikekalkan selagi ianya tidak melanggar seksyen-seksyen yang telah saya nyatakan diatas.
Berkenaan amaran Saudara Mohd Firdaus untuk menurunkan sendiri paparan iklan BN dalam masa 24 jam (jika tidak diturunkan oleh petugas BN), saya berpendapat ianya bersifat retorik politik sahaja tanpa asas undang-undang yang kukuh. Saya juga ingin menasihatkan agar beliau lebih berhati-hati aapabila bermain sentimen seperti ini kerana ianya boleh mencetus ketegangan dsb. Adalah lebih baik beliau fokus kepada isu-isu pembangunan setempat DUN Bagan Pinang yang ternyata kurang sekali disentuh oleh PAS di dalam pilihanraya kecil ini.
Sekian, terima kasih.
[Salam Sejahtera & selamat tengahari,
Hari ini (7/10/2009) YBM Tengku Datuk Seri Adnan Tengku Mansor, Setiausaha Agung UMNO Malaysia telah membawa ke perhatian saya Seksyen 4A (1) Akta Kesalahan Pilihanraya 1964. Mengikut YBM Tengku Datuk Seri, seksyen tersebut telah menjadi dasar laporan polis yang dibuat oleh PAS terhadap BN.
Saya telah meneliti dan berpendapat Seksyen tersebut mungkin tidak tepat pemakaiannya oleh PP-KPR dalam menurunkan paparan iklan BN/PAS kerana seksyen itu lebih kepada pernyataan dengan tujuan atau dengan kecenderungan untuk mengembangkan perasaan jahat, tidak puas hati atau permusuhan anatar orang yang terdiri daripada kaum yang sama atau kaum yang berlainan atau daripada golongan yang sama atau golongan yang berlainan penduduk Malaysia untuk mendorong mana-mana pemilih atau pengundi supaya mengundi atau tidak mengundi. Jika disabitkan kesalahan itu, ianya boleh dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi lima tahun atau didenda tidak melebihi sepuluh ribu ringgit atau dipenjarakan dan didenda kedua-duanya.
Apa-apa pun keputusan telah dibuat oleh PP-KPR dan ianya perlu dihormati. Yang pentingnya, PAS sekarang sedar bahawa PP-KPR (atau SPR) tidaklah 'bias' ataupun menjadi 'alat' BN kerana paparan iklan BN juga telah diturunkan.
Sekian, terima kasih]
Read more!
Wednesday, September 30, 2009
Hari Penamaan Calon Pilihanraya Kecil N. 31 Bagan Pinang
Saya memohon maaf, jika ada kepada pembaca-pembaca blog saya kerana telah lama tidak menulis di dalam blog saya. Ini adalah kerana kesibukan kerja saya satu (1) atau (2) bulan lepas dengan kes Mahkamah Tinggi Malaya di Ipoh antara Sivakumar lwn Ganesan (Kes No. MT3-22-118-2009) yang telahpun diselesaikan pada 8hb September, kemudian dengan kes Elegant Advisory lawan UMNO di Mahkamah Tinggi Malaya di Kuala Lumpur (Kes No. D5-22-1082-2008) pada 10hb September 2009 dan meminda Perlembagaan UMNO yang akan dibentangkan pada Perhimpunan Agung UMNO Tahunan 2009 bermula 13hb Oktober 2009.
Saya terbaca di dalam akhbar hari berkenaan amaran SPR kepada parti-parti politik pakatan pembangkang (kecuali BN dan PAS) agar tidak menaikkan apajua bendera, poster, kain rentang dsb pada Hari Penamaan Calon Pilihanraya Kecil (PRK) N. 31 Bagan Pinang. Saya mengucapkan tahniah kepada SPR kerana telah memberi amaran awal kepada parti-parti politik yang tidak berkenaan (atau bertanding) kerana ini sememangnya kedudukan sebenar di dalam undang-undang pilihanraya. Saya merujuk kepada penulisan saya berkenaan PRK Manek Urai.
Justeru itu, saya menasihatkan kepada semua jentera atau petugas parti UMNO/BN, jika terlihat apajua insignia parti-parti politik pakatan pembangkang yang tidak berkenaan, laporlah terus kepada SPR iaitu Pasukan Petugas-Kempen Pilihanraya (PP-KPR). Saya juga ingin mengesa pihak PDRM agar tidak membenarkan, sewaktu Hari Penamaan Calon PRK N. 31 Bagan Pinang sabut ini, pemimpin-pemimpin parti-parti politik pakatan pembangkang lain seprti PKR & DAP daripada hadir dan masuk ke dalam kawasan Pusat Penamaan Calon N. 31 Bagan Pinang nanti. Ini selaras dengan larangan menaikkan apajua bendera, psoter, kain rentang parti politik pakatan pembangkang.
Sekian, terima kasih.
Read more!
Thursday, September 10, 2009
Mahkamah Tinggi Tolak Kes Saman Terhadap UMNO (Guaman Sivil No D5-22-1082-2008)
Hakim Ananthan Kasinater memutuskan demikian dengan kos setelah mendapati tiada kontrak khusus (Privity of contract) antara kedua-dua pihak di dalam kes saman tersebut.
Menurutnya, syarikat terbabit juga tidak boleh bergantung pada Seksyen 71 Akta Kontrak , 1950 untuk menuntut keuntungan yang tidak adil (unjust enrichment).
Hakim tersebut juga mengarahkan Elegant Advisory membayar RM10,000 kepada UMNO dalam tempoh 14 hari.
UMNO diwakili Datuk Mohd Hafarizam Harun manakala peguam Ahmad Tarmizi Abdullah mewakili Elegant Advisory
Berikut dilampirkan salinan keputusan yang dikeluarkan oleh Mahkamah Tinggi, Kuala Lumpur.
Read more!
Monday, August 24, 2009
Hari Pengundian (Polling Day) N. 11 Permatang Pasir
Pertama sekali, saya ingin mengambil kesempatan untuk mengucapkan selamat mengerjakan ibadah puasa di dalam bulan Ramadhan Al-Kareem ini. Semoga segala ibadah kita akan dilipat-gandakan pahala olehNya, insya-Allah.
Esok akan bermulalah pengundian untuk pilihanraya kecil DUN N. 11 Permatang Pasir. Waktu mengundi, mengikut Peraturan 11 (5) Peraturan-peraturan pilihan raya (perjalanan pilihan raya) 1981, adalah antara jam lapan (8) pagi sehingga lima (5) petang.
Saya ingin mengambil kesempatan untuk memberi sedikit pesanan kepada petugas-petugas piihanraya BN terutamanya ejen-ejen mengira undi (counting agent) dan tempat mengundi (polling agent). Saya mengambil iktibar ini daripada pengalaman sewaktu PRK Manek Urai, Kelantan yang lalu dan juga pengalaman saya sebelum ini.
Bagi makluman ejen tempat mengundi (polling agent), sila tandakan buku daftar pemilih secara terang, konsisten & gariskan di atas nama pengundi daftar yang hadir untuk mengundi. Ini diperlukan sekiranya pihak kami perlu membuat permohonan di Mahkamah pilihanraya untuk suatu tahafus (scrutiny). Juga, sediakanlah beberapa kertas kosong sekiranya perlu dibuat kiraan berapa ramai pengundi telah hadir mengikut waktu bertugas. Untuk ejen tempat mengundi yang bertugas di awal pagi iaitu jam 8 pagi, silalah menandatangani Borang 13 (Penyata Kertas Undi) yang diberikan oleh Ketua Tempat Mengundi (KTM) saluran masing-masing dan pohon kepada KTM agar diberikan sesalinan (untuk rekod) di waktu petang apabila waktu mengundi diumumkan telah tamat.
Khusus untuk ejen mengira undi (counting agent), sebelum diberi Borang 14 (Penyata Pengundi Selepas Pengiraan Undi) oleh Ketua Tempat Mengundi (KTM) saluran masing-masing untuk ditandatangani, pastikan jika perbezaan undi diantara calon PAS dengan BN adalah empat (4) peratus atau kurang daripada jumlah bilangan undi yang dibuang, minta diadakan semula pengiraan kertas undi yang telah diterima (recount of accepted votes) di saluran masing-masing. Ini kerana Peraturan 25 (13) Peraturan-peraturan (perjalanan pilihanraya) 1981 telah dipinda pada 13/02/2004 dimana tidak lagi dibenarkan pengiraan semula (recount) di Dewan Penjumlahan Rasmi Undi (Totalling centre) seperti kebiasaan. Ini penting dibuat jika perbezaan antara kedua-dua calon adalah kurang daripada 4% daripada jumlah undi yang telah dibuang, sebagai contoh di PRK Manek Urai yang lalu. Setelah dibuat pengiraan semula, barulah disarankan menandatangani Borang 14 yang tersebut diatas.
Selamat bertugas dan salam perjuangan daripada saya.
Sekian, terima kasih
Read more!
Tuesday, August 18, 2009
KENYATAAN RASMI PEJABAT PENASIHAT UNDANG-UNDANG UMNO MALAYSIA
Banyak telah diperkatakan di dalam akhbar dan juga blog-blog berkenaan status saudara Rohaizat bin Othman, calon BN N. 11 Permatang Pasir untuk bertanding di dalam Pilihanraya Kecil ini. Begitu juga berkenaan tindakan tatatertib terhadap beliau oleh Lembaga Tatatertib Peguambela dan Peguamcara. Pejabat ini ingin menjelaskan perkara berikut.
Perkara 48 Perlembagaan Malaysia jelas maksudnya iaitu seseorang hanya akan hilang kelayakan untuk menjadi Ahli Parlimen [di dalam situasi saudara Rohaizat, Ahli Dewan Undangan Negeri] jika:
(a) Tidak sempurna akal;
(b) Seorang bankrap yang belum dilepaskan;
(c) Memegang sesuatu jawatan berkepentingan;
(d) Gagal menghantar penyata belanja pilihanraya dalam masa dan mengikut cara yang dikehendaki;
(e) Disabitkan suatu kesalahan oleh sesuatu Mahkamah dan dihukum penjara selama tempoh tidak kurang 1 tahun atau denda tidak kurang daripada 2 ribu ringgit dan ia tidak mendapat ampun; dan
(f) Hilang kewarganegaraan.
Berdasarkan kepada perkara di atas, Saudara Rohaizat bin Othman tidak hilang kelayakannya dan nasihat di atas juga telah diberikan oleh Pejabat ini kepada pucuk pimpinan UMNO. Justeru itu, Saudara Rohaizat bin Othman telah dipilih untuk menjadi calon BN N.11 Permatang Pasir.
(2) ISU TINDAKAN TATATERTIB OLEH LEMBAGA TATATERTIB PEGUAMBELA & PEGUAMCARA TERHADAP SAUDARA ROHAIZAT BIN OTHMAN
Di dalam Usul Pemula No. 25-33-2008 di Mahkamah Tinggi Malaya di Pulau Pinang, Saudara Rohaizat bin Othman telah menyatakan keterangan bersumpah seperti berikut:-
(a) Transaksi jual beli sebidang tanah oleh Koperasi Pekebun Getah Negeri Pulau Pinang Berhad [“Koperasi itu”] dikendalikan sepenuhnya oleh bekas rakan kongsi beliau;
(b) Pada masa aduan dibuat oleh Koperasi itu, bekas rakan kongsi beliau telahpun meninggalkan firma beliau, Tetuan Saif Ariff & Rohaizat;
(c) Beliau telah hadir bicara kali pertama di hadapan “Disciplinary Committee” pada 11/9/2007 dan kerana kesuntukan masa, telah ditangguhkan ke tarikh 14/11/2007 bagi beliau memberikan penjelasan sewajarnya;
(d) Malangnya pada 14/11/2007, beliau telah jatuh sakit dan sesalinan sijil sakit telah difakskan kepada ahli “Disciplinary Committee” pada hari itu juga dan telah menghantar wakil untuk memaklumkan perkara tersebut;
(e) Pada 14/3/2008, beliau telah menerima sepucuk surat bertarikh 12/3/2008 daripada Lembaga Tatatertib Peguambela dan Peguamcara dengan satu salinan Perintah menyatakan bahawa beliau telah dibatalkan daripada Daftarai Peguambela dan Peguamcara; dan
(f) Isu tuntutan Koperasi itu telahpun diselesaikan sepenuhnya dan Koperasi itu telah mengeluarkan sepucuk surat bertarikh 28/3/2008 mengesahkan perkara ini.
Rentetan peristiwa di atas jelas menunjukkan bahawa Saudara Rohaizat bin Othman telah sanggup mengambil tanggungjawab sebagai rakan kongsi di dalam firma tersebut. Walau apapun, beliau telah mnyelesaikan segala bayaran yg tertunggak bagi membersihkan nama baik beliau dan firmanya.
Tindakan tatatertib yang diambil terhadap beliau adalah atas kapasiti bersesama dan berasingan [“joint and several liability”] di dalam undang-undang lazim perkongsian selaras dengan Akta Perkongsian 1961. Malahan, rakan-rakan kongsi di dalam firma guaman akan terdedah kepada liabiliti yang tidak terhad termasuklah perilaku jenayah, kecuaian dan pengabaian rakan-rakan kongsi di dalam firma guaman. Ini bukanlah suatu pembahagian liabiliti yang adil tetapi itulah bagaimana firma guaman diwujudkan di Malaysia tatkala ini.
Justeru itu, adalah tidak tepat jika dikatakan bahawa Saudara Rohaizat bin Othman diadukan atas kapasiti perseorangan beliau sebagai seorang pengamal undang-undang walhal beliau adalah rakan kongsi di firma tersebut dan liabiliti beliau adalah terpaut kepada firma guaman beliau juga. Adalah diakui setakatmana bahawa tindakan yang diambil terhadap beliau adalah dibawah Seksyen 103D Akta Profesyen Undang-Undang 1976 tetapi itu samalah seperti tindakan diambil terhadap pengarah Syarikat yang diperbadankan.
Tindakan tatatertib ini sama prosesnya seperti badan-badan professional yang lain i.e. Majlis Perubatan Malaysia, Persatuan Akitek Malaysia. Di dalam konteks UMNO pula, ianya sama seperti Lembaga Disiplin UMNO mengambil tindakan salahlaku tataetika ahlinya tetapi tidak bermakna ahli UMNO itu telah melakukan pecah amanah dan sebagainya.
Akhir kata, isu berkenaan kelayakan bertanding hanya tertakluk kepada Perlembagaan Malaysia dan Akta Kesalahan Pilihanraya 1954 manakala isu tindakan tatatertib pengamal undang-undang hanyalah tertakluk kepada Akta Profesyen Undang-Undang 1976. Tidak ada kaitan antara kedua-duanya dan oleh itu, tidak timbul isu salahlaku jenayah [criminal misconduct] kecuali adanya sabitan di Mahkamah dan hukuman dijatuhkan dan tiada pengampunan diberikan.
Sekian. terima kasih.
DATUK MOHD HAFARIZAM HARUN
Read more!
Friday, August 14, 2009
Pilihanraya Kecil N. 11 DUN Permatang Pasir
Hari Isnin depan bersamaan dengan 17hb Ogos 2009, penamaan calon untuk Pilihanraya Kecil N. 11 DUN Permatang Pasir, Pulau Pinang (PRK N. 11 DUN Permatang Pasir) akan berlangsung. Untuk itu, saya ingin mengulas sedikit berkenaan undang-undang sewaktu Hari Penamaan Calon bagi maksud dan rujukan petugas-petugas BN/UMNO supaya BN/UMNO akan dilihat mematuhi undang-undang walau apapun keputusan PRK N. 11 DUN Permatang Pasir nanti.
Seksyen 24A Akta Kesalahan Pilihanraya, 1954 menyenaraikan batasan diayah politik pada hari penamaan seperti berikut:
Seksyen 24A(1):
(1) memberi atau membekal kepada mana-mana orang apa-apa alat muzik atau pembesar suara dengan tujuan alatan tersebut digunakan dengan apa cara atau digunakan di dalam vesel, binatang, motokar, trak atau kenderaan lain;
(2) menggunakan sendiri atau menggunakan di dalam vesel, binatang, motokar, trak atau kenderaan lain alatan muzik atau pembesar suara itu.
Seksyen 24A(2):
(3) menunggu atau berdiri-diri dalam jarak lima puluh meter dari sempadan mana-mana tempat penamaan calon.
Berikut adalah batasan-batasan yang ditetapkan untuk Hari Penamaan Calon, justeru itu memakai lambang parti di dalam kawasan Dewan Penamaan Calon adalah tidak dilarang dan begitulah juga membawa bendera-bendera parti dsb.
Saya juga ingin mengambil kesempatan disini untuk mengingatkan jentera BN/UMNO bagi PRK N. 11 DUN Permatang Pasir sekiranya selepas diumumkan adanya pertandingan Isnin nanti, jika kelihatan bendera-bendera (ataupun markas-markas/bilik-bilik gerakan) selain parti PAS, hendaklah dibuat aduan serta-merta kepada Ketua PP-KPR (iaitu pasukan petugas kempen pilihanraya yang terdiri daripada polis, SPR, wakil calon-calon yang bertanding & PBT) agar bendera selain PAS tidak dibenarkan untuk dikibarkan ataupun markas/bilik gerakan didirikan. Ini selaras dengan Peraturan 11(2)(b) & (c) Peraturan-Peraturan Pilihanraya (Perjalanan Pilihanraya) 1981 yang jelas maksudnya dan telahpun dikuatkuasakan sewaktu PRK Manek Urai baru-baru ini.
Sekian, terima kasih.
Read more!
Sedikit analisis berkenaan lawatan/majlis ramah mesra bersama pelajar-pelajar Malaysia di negara-negara Timur Tengah
Saya tidak menyalahi mereka kerana bertanyakan soalan-soalan yang berbentuk provokasi tetapi sedih di dalam satu majlis di Kaherah (sewaktu penyerahan kunci asrama pelajar-pelajar anak Perak) telah berlaku satu insiden tepian (sideline) yang agak memeranjatkan saya, apatah lagi beliau adalah pelajar Universiti Al-Azhar. Ianya berkenaan soalan saya apakah hukumnya di dalam Islam berkenaan perilaku YB Dato' Seri Ir. Nizar mengangkat lilin (seperti yang dilaporkan di dalam akhbar Utusan Malaysia baru-baru ini) memperingati kematian seorang yang bukan Muslim, beliau telah mengatakan bahawa ianya tidak haram! Menjawap soalan tambahan/hypotesis saya berkenaan saya mengangkat gelas wain/arak di dalam satu majlis, beliau juga telah menyatakan bahawa arak hanyalah HARAM sekiranya ianya memabukkan justeru itu tidaklah Haram bagi seorang Muslim untuk mengangkatkannya di dalam majlis itu (ataupun meminumnya asalkan tidak mabuk)!
Read more!
Tuesday, August 4, 2009
Lawatan kerja/penyerahan bangunan asrama Perak & majlis bertemu pelajar Perak di Mesir, Jordan & Syria
Read more!
Saturday, July 25, 2009
"Saman" untuk hadir "Mesyuarat Jawatankuasa Hak dan Kebebasan' terhadap YB Dato' Ganesan a/l Retanam - Bilakah semua ini akan berakhir
Saya memohon maaf kerana tidak berupaya untuk menulis di dalam blog saya beberapa hari yang lepas oleh kerana kesibukan kerja guaman saya dan lain-lain hal yang berkaitan dengannya. Apapun, saya berterima kasih kerana pembaca blog saya masih tetap melayari blog saya jikalau ada 'posting' terbaru.
2. YB Sivakumar, di dalam "Saman" untuk hadir kononnya "Mesyuarat Jawatankuasa Hak dan Kebebasan" telah sekali lagi tidak mengiktiraf keputusan Mahkamah Persekutuan pada bulan April yang memutuskan bahawa penggantungan YAB Dato' Seri Dr Zambry & 6 EXCOnya adalah salah, ultra-vires dan tidak boleh dipakai. Ini jelas apabila beliau telah di dalam perenggan (ii) "Saman" tersebut berkata bahawa "...kesahihan penggantungan tersebut oleh Dewan Undangan Negeri belum diketepikan oleh mana-mana prosiding Mahkamah atau dibatalkan oleh prosiding Dewan Undangan Negeri selanjutnya." Untuk rujukan lanjut berkenaan perintah Mahkamah Persekutuan tersebut, sila lihat penulisan saya di bulan April yang lalu;
3. Menurut Perintah Tetap 72 (1) Perintah-Perintah Tetap Dewan Perhimpunan Undangan Negeri Perak Darul Ridzuan, ianya mengkehendaki sebuah Jawatankuasa Hak dan Kebebasan yang mengandungi YDP, Dewan Negeri dan enam orang ahli yang dilantik oleh Dewan dengan seberapa segera yang boleh selepas dimulakan tiap-tiap penggal. Saya menyatakan bahawa Jawatankuasa Hak dan Kebebasan yang sah bukanlah lagi Jawatankuasa Hak dan Kebebasan yang dipengerusikan oleh YB Sivakumar, mantan YDP, Dewan Negeri Perak kerana pada 7hb Mei 2009 selepas sahaja usul menyingkirkan beliau diterima secara majoriti 31-28 terdapat lantikan dibuat oleh pihak kerajaan BN (usul yang dibawa oleh YB Dato' Hamidah, EXCO Kanan Perak) di dalam Dewan yang mulia itu untuk melantik enam ahli baru Jawatankuasa Hak dan Kebebasan yang dipengerusikan oleh YB Dato' Ganesan a/l Retanam, selaku YDP, Dewan Negeri Perak yang baru. Ini boleh dilihat daripada rakaman video dan audio sewaktu Dewan bersidang pada 7hb Mei 2009 dan juga hansard Dewan bersidang pada 7hb Mei 2009; dan
Read more!
Sunday, July 12, 2009
Pilhanraya Kecil Manek Urai - sedikit penjelasan tentang kenyataan YAB Timbalan Perdana Menteri berkenaan Kota Agropolitan (termasuklah jambatan baru)
Awal pagi tadi saya telah menerima panggilan talipon daripada beberapa pemimpin kanan UMNO bertanya berkenaan 'legality' kenyataan YAB Timbalan Perdana Menteri dan juga memaklumkan kepada saya bahawa Ketua Pembangkang, YB Dato' Seri Anwar Ibrahim, di dalam ceramahnya semalam telah mengatakan ianya salah dan berbaur rasuah serta mengesa pihak berkuasa mengambil tindakan sewajarnya. Saya tidak mahu memberi komen berkenaan kenyataan politik yang dibawa oleh pakatan pembangkang tetapi akan hanya menjurus kepada isu 'legality' kenyataan YAB Timbalan Perdana Menteri sahaja.
Saya berpendapat bahawa kenyataan tersebut tidak menyalahi mana-mana Seksyen samada Seksyen 1o(a), 11 ataupun 32(c) di dalam Akta Kesalahan Pilhanraya, 1954 malah ianya bersesuaian dengan nas undang-undang terlapor di dalam kes Re Pengkalan Kota Bye-Election Teoh Teik Huat v. Lim Kean Siew & Anor [Penang -Election Petition No. 1 of 1981] dimana keputusannya telah diberikan oleh seorang Hakim Mahkamah Tinggi yang sangat disegani dan dihormati di kalangan Hakim-Hakim negara Komanwel iaitu Yang Arif Abdoolcader J. Kes tersebut telah menyandar kepada 2 otoriti undang-undang di negara India iaitu kes Mahkamah Agung India iaitu Gahsi Ram v Dal Singh AIR 1968 SC 1191 dan Om Prabha Jain v Abnash Chand AIR 1968 SC 1083.
Di dalam Re Pengkalan Kota Bye-Election, supra YBM Tengku Razaleigh Hamzah, sewaktu beliau menjawat jawatan Menteri Kewangan, di dalam siri ceramah kempennya telah berkata "if we (meaning the Barisan Nasional) win, we shall make allocation (in the Malay version using the words "plenty of money") to bring more development for the benefit of the people in the area". YA Abdoolcader telah memutuskan, dengan ringkasnya bahawa: "Did not perforce pose or constitute a promise or pre-engagement by him in his personal capacity with any corrupt intention of any designated sum of money or valuable consideration to or for any one or more particular elector or voter for corrupt inducement to exert his or her personal predilection at the polls in favour of the 1st respondent but were in effect and in intention no more than a broad political articulation in his office as Minister of Finance of the party in power's potential pull on the public purse-strings to pursue promises, propitiate pleas and propel and promote projects and programmes for amelioration and development in the constituency for the benefit and progress of that locality and all its commorants generally if the ruling party gained the seat in contest and that he was personally in a position within the pale of his portfolio as the Minister to sanction schemes and endorse expenses on behalf of the government to this end. To hold otherwise in the circumtances of this case would be to effectuate and sanction a spurious conversion of political proclamations and catchwords manifested as a promise of public action into an inflexible electoral offence with criminal connotations berefet of the essential prerequisities therefor".
Justeru itu, untuk faedah pembaca-pembaca blog saya yang tidak ada latarbelakang undang-undang, ianya bermaksud bahawa apajua janji pembangunan yang dibuat oleh Kerajaan yang berkuasa tidaklah bermaksud perbuatan rasuah seperti maksud Akta Kesalahan Pilihanraya 1954. Saya masih ingat lagi, sewaktu pilihanraya kecil Pengkalan Pasir lewat tahun 2004 (jika saya tidak silap), Kerajaan Pas Negeri Kelantan telah menaikkan suatu 'billboard' yang besar di sekitar bandar Pasir Mas (terutamanya di sekitar stesyen keretapi Pasir Mas) bahawa suatu jambatan bertingkat akan dibina jika kerusi Pengkalan Pasir kekal dengan PAS. Saya tidak bermaksud untuk berkata bahawa '2 wrongs make 1 right' tetapi prinsipnya adalah sama iaitu, jika Kerajaan yang berkuasa ingin membawa perubahan kepada rakyatnya ianya tidak menyalahi undang-undang. Begitulah juga sewaktu manifesto pakatan pembangkang di negeri Selangor di pilihanraya yang lalu, iaitu diskaun terhadap bil air dsb.
Akhir kata, saya ingin menegaskan bahawa tiada apa yang salah disebabkan oleh kenyataan YAB Timbalan Perdana Menteri termasuklah janji beliau, selaku pemimpin No 2 Negara, jika BN menang di Manek Urai, jambatan baru menghubungkan Manek Urai Lama dan Baru akan direalisasikan serta-merta. YAB Timbalan Perdana Menetri adalah seorang yang luas pengalamannya di dalam politik, malah sewaktu beliau menjawat jawatan Naib Presiden UMNO beliau merupakan Pengerusi Jawatankuasa Kecil Pindaan Perlembagaan dan Peraturan Parti (dimana saya adalah jurudraf), tentulah beliau sangat mementingkan kepatuhan undang-undang. Oleh itu, saranan saya adalah jangan terpedaya dengan taktik pakatan pembangkang yang hanya ingin memutar-belit fakta.
Sekian, terima kasih.
Read more!
Wednesday, July 8, 2009
Kebenaran untuk merayu ke Mahkamah Persekutuan Nizar v Zambry [Permohonan Sivil No: 08-145-09(W)]
Sekian, terima kasih.
Read more!
Sunday, July 5, 2009
Pilihanraya Kecil N. 41 Manek Urai - sedikit analisis
Read more!
Monday, June 29, 2009
Wajarkah?
"THE MAKING OF BARISAN NASIONAL'S GOVERNMENT ASSASIN
These are the lawyers whom have benefited from the good deed of Barisan Nasional Government governing the country and made it conducive for them to earn a wealthy and luxurious life style.
1. Ranjit Singh of Ranjit Ooi & Robert Loh and getting work/fees from Ambank
2. Edmund Bon of Chooi & Co. and getting work/fees from OCBC, ING Merchant
3. Chan Kok Keong of Chan & Associates and getting work/fees from Perwira Affin Bank &
CIMB
4. Tommy Thomas of Tommy Thomas and getting work/fees from CIMB, Bank Islam,Petronas, BP International Finance, Dana Harta, Kerajaan Negeri Terenganu
5. Philip Koh of Mah Kamariah & Philip Koh and getting work/fees from AmBank, Affin Citibank, RHB, Petronas and IOI Properties
6. Leong Cheok Keng of Leong & Tan and getting work/fees from BSN
We are the one who enrich these lawyers who instead of thanking us bite us to bleed. It is suggested that all banking institutions and GLC cease from engaging them either directly or indirectly.
It is also important to ensure all banking institution and GLC only refer work to firms which are pro-government.
Read more!